Printempa Fabelo 爱在春天

作者 aŭtoro: 殷嘉新 Yin Jiaxin, 来自 el: 湖北 Provinco Hubei, Ĉinio, 发表于 afiŝita je Sunday, April 23, 2023, 10:08 (367天前)
编辑: 殷嘉新 Yin Jiaxin, 时间: Sunday, April 23, 2023, 19:38

本文发表在《El Popola Ĉinio》上。（世界语正文后面附中文翻译）

En la kultura palaco de via urbo ekkuris elementa kaj mezagrada kursoj de la angla lingvo. Vi dungiĝis por instruadi la elementan. Ĉe la malfermo de la kursoj, vi flue paroladis en la angla lingvo. Do ŝi, kiu estis sin anoncinta por lerni en la mezagrada kurso, nun decidis lerni en la elementa. Ŝi diris: “Tre belege vi parolas la anglan lingvon!”

Kvakam vi sentis fieron pro via sukcesa instruado, tamen vi estis malsukcecanta enamiĝi. Nekompreneble vin forlasis la knabino, al kiu vi estis enamiĝinta du jarojn. Vi estis tre mezira. Vi solece drinkadis en via ĉambro. Vi deziris malaperigi vian malĝojon per alkoholaĵo. Sed la belaj aferoj en pasinteco ĉiam venis al vi en la kapon, do vi per via plumo priskribis pasintecon inter vi kaj la knabino. Vi skribis kaj skribadis. Fine vi elskribis mallongan romanon, kies fino estis tre emociiga.

Surdorse portante multepezan krucon, vi ankoraŭ firme penadis por via laboro. En la 14-a de aprilo, vi prezidis en Esperanto-amuzvespero. Ŝi venis. Sidante malantaŭe, per ŝiaj brilaj okuloj ŝi rigardi la scenon. Kiam la amuzvespero finis, ŝi diris al vi: “Tre belege vi parolis Esperanton!”

Iutagon ŝi diris, ke ŝi venos al vi e%n dimanĉo. “Nu.” Estis nekneble, ĉu vi jesis aŭ neis. Ŝi al vi petis atendi ŝin post vespermanĝo. Dimanĉe je duono de la sesa, kiel antaŭe neŝilosinte la pordon, vi iris en la publikan televidejon kaj vidis la programerojn. Siatempe la malsukceso de enamiĝo akoraŭ doloris al vi. Via humoro tre maltrankviliĝis. Ekcepte de via patrino, vi malbenis ĉiujn virinojn tra la mondo. Vi sciis, ke ŝi venos hodiaŭ vespere. Sed vi opiniis, ke estas pli bone vidi la programerojn ol babiladi kun unu knabino. Do vi daŭrigis vidadon. Post longe vi revenis al via ĉambro. Ŝi certe jam foriris, vi pensis tiel.

Enveninte en vian ĉambron, vi trovis, ke ŝi, bele ornamita, estis ploranta ĉe via skribtablo. Vi kun bedaŭro diris: “Kial vi ploras? Ĉu estas pro ke mi ne atendis vin en la ĉambro? Pardonu min! Mi ĵus…”

“Ne.” Ŝi ŝuis la kapon: “Mi ploras pro ĝi.” Ŝi montris al via mallonga romano sur la tablo. Vi ekkomprenis, ekridetis kaj konsolante diris: “Ho. Kial ploras pro tio?”

“Tre patosa! Mi ne kredas, ke troviĝas tiaj aferoj en la mondo.”

“Ne kredas? Ĉu vi scias, ke ĝi preskaŭ estas raporto de ofektivaj okazaĵoj. La hero ja estas mi mem. La okazaĵoj estas veraj, nur la fino estas fikcia.”

“Vere?” Ŝi rigardis vin per siaj okuloj suspektantaj kaj larmumantaj.

“Vere.” Vi diris tre serioze.

“Do mi pli devas plori, pro via malfeliĉo.”

Vi ne estis atendinta, ke post via plorado por amo, iu povos plori por vi, kaj tiu eĉ estas unu bela junulino. Vi estis tre kortuŝata. Ŝi levis la kapon kaj rigardis vin. El ŝiaj okuloj larmumantaj kaj lumumantaj, vi trovis bonan koron en ŝi. La vizaĝo kaj la esprimo sur ŝia vizaĝo al vi donis kuraĝon kaj forton. Milde vi levigis ŝian kapon kaj klinis la vian. Vi kisis ŝin! Tiam estis printempo.

Sekvantan printempon, vi ricevis premion pro via mallonga romano. Samtempe via traduko de eksterlanda novelo eldoniĝis, kion vi ne estis ekspektinta. Vi ankaŭ ne ekspektis, ke la knabino, kiu estis jam forlasinta vin, venis kaj gratulis vin. Ŝi al vi parolis pri la spertoj inter vi kaj ŝi. La rememoro pri pasinteco tuŝis vian koron. La tempo dum unue-enamiĝo estis tre bela, tre neforgesebla. Kvankam vi iam perdis ŝin, tamen, ŝi revenis hodiaŭ.

“Mi scias, ke poste vi enamiĝis al iu junulino.” La knabino diris al vi: “Sed, ĉu ŝi estas afabla?”

“Nu. Ja estis ŝi, kiu faris la netan kopiojn de miaj verkoj.”

“Ĉu ŝi estas pli altira ol mi?”

Rigardante ŝian vizaĝon ridetantan, vi pensis momenton kaj diris:

“Hodiaŭ mi revidas vian vizaĝon ridetantan. Ĉe ĉia flanko ŝi ne estas pli forta ol vi, sed, kiam mi sentis malĝojon, ŝi eniris en mian vivon. Ŝi por mi ploris kaj larmumis.”

文化宫开中初级两个英语班东被聘请教初级班。你在开学典礼上用流利的英语作了一通演讲，于是，本来报中级班的她决定上初级班,她说：“你的英语讲得真漂亮1”你为你的进课艺术得意，然而，情场上你是一个失意者，不久，你失恋了，那位与你相爱了两年的姑娘莫名其妙地离开了你。你很痛苦，你一个人躲在房里喝闷酒、你想借酒消愁。然而，过去美好的情景时刻萦绕在你的脑海，于是，你提笔记下这段回忆，你可气就写了一个中篇小说，结尾写得很悲壮。

背着沉重的十字架，你仍在顽强地开拓着你的事业。4月14日世界语文艺晚会你照样地去主持，她也来了，坐在后排用一双明亮的眼睛紧盯着舞台。晚会结束了，她说：“你的世界语讲得真棒！”

后来有一天，她说星期天要来你这里玩。“唔。”你说，不知你是答应还是不答应，她叫你晚饭后等着她。星期天晚上6点半，你照样不锁门就去电视房看节目。你那时还沉浸在失恋的痛苦中，你的心情差极了，除了你的母亲外，你诅咒世界上所有的女人。你知道今晚她要来，可你觉得看电视要比跟一个姑娘闲聊好得多，于是你看下去。节目完了，你回寝室，你想，她该走了。

回到寝室时，你发现打扮得漂漂亮亮的她正伏在你桌上哭泣。你抱愧地说：“你怎么哭了?是不是怪我没有在里等你？对不起，我刚才有点事。”

“不。”她摇了摇头：“我是为这个哭泣。”她指了指你的那本中篇小说的手稿。

你明白了，你笑了，劝慰地说：“咳，何必为这个流泪呢?”

“太感人了！我不相信世上真会有此事。”

“不相信?你知道吗？这差个不多是一篇纪实小说，其中的男主人公实际上就是我，里面的一切都是真实的，只是结尾是我虚构的。”

“真的?”她用疑惑的泪眼望着你。

“真的。”你说得很深沉。

“那我更要哭泣，为你的不幸。”

你没有想到在你为爱情痛哭后竟会有人为你哭泣，而且竟还是位少女。你很感动。她抬起头望着你，你从她那双明亮的泪眼里看到了一颗善良的心，还有那张脸，那脸上的表情给了你勇气和力量，你轻轻地托起她的脸，俯下身，你吻了她！那是春天。

第二年春天，你的小说获了奖，同时你的一本译作也出版了，这你没有想到。你更没有想到那位早已离你而去的姑娘会来向你祝贺，她向你提起你和她的那段经历，往事的回忆使你动心了，那初恋的时光太美好了，太令人难以忘怀了。你曾经失去了她，今天她又回来了。

“我知道你后来又谈了一个朋友。”姑娘说：“可是，她对你好吗?”

“嗯，我的稿子全部是她帮忙整理的。”

“她比我的吸引力大吗？”

你望着她那张微笑着的脸，思索了一会，说：“我今天终于又看见了你

的笑脸。她无论从哪方面都不如你，然而，在我痛苦的时候，她走进了我的生活，她为我哭泣，为我流泪。”