《法老王》14

作者 aŭtoro: Pipi, 发表于 afiŝita je Sunday, June 18, 2023, 09:34 (307天前) @ Pipi

ĈAPITRO VI （3-3）
Kiam la faraono aperis, unu el la ĉeestantaj pastroj bruligis incenson antaŭ li, kaj unu el la oficistoj anoncis la kronprincon, kiu preskaŭ en la sama momento eniris kaj salutis la patron. Sur la esprimplena vizaĝo de l' kronprinco estis videbla febra maltrankvilo.
― Mi ĝojas, erpartre ― diris la faraono ― ke vi revenas sana el la laciga vojaĝo.
― Vivu via sankteco eterne kaj plenigu per siaj faroj la du mondojn!
― respondis la princo.
― Miaj militaj konsilistoj ― daŭrigis la faraono ― ĵus rakontis al mi pri via laboro kaj prudento.
La vizaĝo de l' kronprinco tremis kaj aliiĝis. Li fiksis siajn grandajn okulojn sur la okuloj de l' faraono kaj aŭskultis.
― Viaj agoj ne restos sen rekompenco. Vi ricevos dek talentojn, grandan ĉenon kaj... du grekajn regimentojn, kiujn vi ekzercos.
La princo ŝtoniĝis de surprizo, sed post momento demandis per sufokita voĉo:
― Kaj la korpuso de Memfiso?...
― Post unu jaro ni ripetos la manovrojn, kaj se vi faros neniun eraron en la komandado, vi ricevos la korpuson.
― Mi scias, tion faris Herhor!... ― ekkriis la kronprinco, apenaŭ haltigante sian koleron.
Li ĉirkaŭrigardis kaj aldonis:
― Mi povas neniam esti sola kun vi, mia patro... Ĉiam inter ni estas fremdaj homoj.
La faraono delikate ekmovis la brovojn, kaj lia sekvantaro malaperis, kiel aro da ombroj.
― Kion vi volas diri al mi?
― Nur jenon, patro: Herhor estas mia malamiko... Li kulpigis min antaŭ vi kaj kaŭzis al mi tian honton!...
Malgraŭ sia humila teniĝo, la princo mordis la lipojn kaj kunpremis la pugnojn.
― Herhor estas mia fidela servisto, kaj via amiko. Dank' al lia elokventeco vi estas la kronprinco. Tio estas mi, kiu ne konfidas la korpuson al juna homo, kiu lasis sin detranĉi de sia armeo.
― Mi kuniĝis kun ĝi!... ― respondis la frakasita princo. ― Tio estis Herhor, kiu ordonis ĉirkaŭiri du skarabojn...
― Vi do volas, ke pastro antaŭ la armeo malŝatu la religion?
― Mia patro ― murmuretis Ramzes per tremanta voĉo ― por ne malhelpi la marŝon de skaraboj, oni detruis kanalon kaj mortigis homon.
― Ĉi tiu homo mem mortigis sin.
― Sed pro la kulpo de Herhor.
― En la regimentoj, kiujn vi tiel lerte kolektis apud Pi-Bailos, tridek homoj mortis de laciĝo, kaj kelkcentoj estas malsanaj.
La princo mallevis la kapon.
― Ramzes ― daŭrigis la faraono ― per via buŝo parolas ne altranga estro ŝtata, kiu zorgas pri la ekzisto de la kanaloj kaj pri la vivo de la laboristoj, sed kolera homo. La kolero ne estas amiko de la justeco, kiel la vulturo ne estas amiko de la kolombo.
― Ho mia patro ― eksplodis la kronprinco ― la kolero ekscitas min ĉar mi vidas la malbonan volon de l' pastroj kaj de Herhor kontraŭ mi...
― Tamen vi mem estas nepo de ĉefepiskopo, la pastroj instruis vin... Vi ekkonis iliajn sekretojn pli bone, ol iu ajn alia princo...
― Mi ekkonis ilian nesatigeblan fieron kaj deziron regni. Sed ĉar mi ĉesigos tion, jam hodiaŭ ili estas miaj malamikoj... Herhor ne volas doni al mi unu korpuson, ĉar li preferas komandi la tutan armeon...
Ĵetinte ĉi tiujn senkonsiderajn vortojn, la kronprinco haltis terurita. Sed la faraono levis al li sian kvietan rigardon kaj respondis trankvile:
― La armeo kaj ŝtato estas regataj de mi. De mi devenas ĉiuj ordonoj kaj verdiktoj. En tiu ĉi mondo mi estas la pesilo de Oziriso, kaj mi sola pesas la aferojn de miaj servistoj: de la kronprinco, ministro aŭ popolo. Neprudenta estus tiu, kiu pensus, ke mi ne konas ĉiujn pezojn.
― Tamen, mia patro, se vi estus rigardinta la manovrojn per propraj okuloj...
― Eble mi estus vidinta generalon ― interrompis la faraono ― kiu en decida horo persekutas inter arbetoj hebrean knabinon. Sed mi volas scii nenion pri tiaj vantaĵoj.
La princo falis al la piedoj de l' patro, murmuretante:
― Tutmozis diris al vi pri tio, ho sinjoro?...
― Tutmozis estas infano, kiel vi. Li jam faras ŝuldojn, kiel estro de l' stabo de la memfisa korpuso, kaj li pensas, ke la okulo de l' faraono ne atingos liajn agojn en la dezerto.