纪念世界语翻译家李士俊先生诞辰100周年

《春天里的秋天》
原著：巴金
世译：李士俊
输入与发布：Pipi

21 Mi ne ricevis informojn de ŝi dum tri tagoj, kaj mi sentis ke mi maljuniĝis.

Matene mi jam komencis vagi sur la stratoj kaj revenis hejmen nur en vespero. Kiam mi malsatiĝis, mi manĝis en okcidentmanĝa restoracio; kiam mi soifis, mi prenis glaciaĵon en kafejo. Mia koro brulis.

Xu ne vizitis min dum pluraj tagoj. Mi deziris lin viziti, tamen mi timis lian predikadon de moderna moralo.

Mi unuopulo, unuopulo en soleco.

Nokte, mi lace kuŝadis sur la lito, sed mia penso vigladis.

"Morgaŭ ŝi certe revenos."

"Kion mi diros al ŝi?"

"Ŝi jam ne foriros post la reveno. Kaj ŝi estos mia por ĉiam."

"Eble ŝia patro ŝin detenos?"

"Eble okazis io neatendita?"

"Do ŝi ne revenos."

"Ŝi certe revenos, tion ŝi promesis."

"Ŝi certe revenos, ŝi ne trompos min."

"Atendu, post tiu ĉi nokro ĉio fariĝos bone."

"Ho, kial printempa nokto estas tiel longa?"

——
Pipi
2016.8.12
于大连