《安徒生童话集》第3卷 1——58页 《安徒生童话集》第3卷 1页
《安徒生童话集》第3卷 1——58页
《安徒生童话集》第3卷 1页
1. Unu patrino sidis apud sia malgranda infano; ŝi estis plena de timo, ke la infano mortos. La infano kuŝis pala, la malgrandaj okuloj estis fermitaj, ĝia spirado estis mallaŭta, nur de tempo al tempo interrompata de profunda enspiro, simila al ĝemo.
2. Jen oni ekfrapis je la pordo, kaj eniris malriĉa maljuna homo, kiu estis envolvita en grandan ĉevalkovrilo, ĉar tio varmigas, kaj varmon li bezonis, ĉar ekstere regis malvarma vintro. Ĉio kuŝis kovrita de glacio kaj neĝo, kaj kruda vento tranĉis al ĉiu la vizaĝon.
3. la patrino sidiĝis sur la seĝo tute apude de li
4. Ĉu vi ne opinias ankaŭ, ke mia filo restos vivanta?
5. La patrino sidis kun mallevitaj okuloj kaj la larmoj ruliĝadis sur ŝiaj vangoj.
《安徒生童话集》第3卷 2页
1. Ŝia kapo fariĝis peza, dum tri noktoj kaj tri tagoj ŝi ne fermis okulojn, kaj nun ŝi endormiĝis, sed nur por unu momento, poste ŝi, tremante de malvarmo, eksalte leviĝis. "Kio tio estas!" ŝi ekkriis kaj rigardis ĉiuflanken.
2. Diru al mi nur, kiun vojon li iris!
3. sed ne retenu min, por ke mi povu lin kuratingi, por ke mi povu trovi mian infanon!
4. Sed la Nokto sidis muta kaj silenta; tiam la patrino interplektis la manojn, kantis kaj ploris, kaj granda estis la kvanto de la kantoj, sed ankoraŭ multe pli granda la kvanto de la larmoj.
5. Profunde en la arbaro la vojoj kruciĝis, kaj ŝi plu ne sciis, kien ŝi devas iri.
6. prujno kuŝis sur ĝiaj branĉoj
7. alpremi ... al ...
8. la dornoj penetris al ŝi en la karnon, tiel ke la sango elfluis per grandaj gutoj
9. la dornarbetaĵo elkreskigis freŝajn verdajn foliojn kaj floraĵoj disvolviĝis en la malvarma vintra nokto
10. Poste ŝi venis al granda lago, kie oni vidis nek ŝipon nek boaton. La glacio sur ĝi ne estis ankoraŭ sufiĉe fortika, por ŝin transporti, kaj la akvo ne estis sufiĉe nekovrita kaj glata, por ke ŝi povu kuraĝi travadi ĝin, kaj tamen transiĝi ŝi nepre devis, se ŝi volis trovi sian infanon.
《安徒生童话集》第3卷 3页
1. En la malespero ŝi kuŝiĝis
2. Kolekti perlojn estas mia pasio
3. per unu eksvingo ŝi transflugis sur la transan bordon
4. Vi certe scias, ke ĉiu homo, konforme al sia esenco, havas sian vivarbon aŭ sian vivofloron.
5. mi iros por vi ĝis la fino de la mondo.
6. tion mi donos al vi kun ĝojo!
《安徒生童话集》第3卷 4页
1. nigraj kankroj forte alkroĉiĝis al la trunko
2. La malĝoja patrino klinis sin super la plej malgrandajn kreskaĵojn
3. ŝi ekkriis kaj etendis la manon super malgrandan bulan krokuson, kiu tute velke kliniĝis sur unu flankon.
4. Ne ektuŝu la floron!
5. Kiel vi povis trovi la vojon ĉi tien?
6. Vi nenion povas fari kontraŭ mi!
7. Sed subite ŝi ekkaptis per ambaŭ manoj du belajn florojn ĉe sia flanko
《安徒生童话集》第3卷 5页
1. Mi elŝiros ĉiujn viajn florojn, ĉar mi estas en malespero!
*Ŝi elŝiris al muŝo la flugilojn.
*Hastaj paŝoj elŝiris lin el liaj meditoj.
2. rigardu per ili en la profundan puton ne malproksime de vi.
3. Feliĉega ĝojo plenigis ŝin
4. Liberigu mian infanon de tiu tuta mizero!
5. Tiam la patrino interplektis siajn manojn, ĵetis sin surgenue kaj preĝis al Dio.
6. Kaj ŝi klinis sian kapon sur sian bruston.
7. Sed la Morto foriris kun ŝia infano en la nekonatan landon.
《安徒生童话集》第3卷 6页
1. Ĉu vi permesas demandi pri via estimata nomo?
2. Mi jam vidas, vi servas kiel por utilo, tiel ankaŭ por ornamo
3. Mi ne komprenas, kiel vi povas permesi al vi alparoli min!
4. Ne tro alproksimiĝu al mi!
5. Ne estu tro familiara kun mi! Mi ne estas kutima je tio!
6. mi tute perdas miajn faldojn, vi elbruligos en mi truon! Hu! Mi petas vin pri via mano!
《安徒生童话集》第3卷 7页
1. La kolumo iom disfadeniĝis sur la rando, tial venis la tondilo kaj devis detranĉi la fadenojn.
2. Kiel forte vi etendas la piedojn!
3. Vi meritas esti grafino!
4. li kun hipokrita malestimo ĵuris, ke li ne volas edziĝi.
5. li estis perfekta fanfaronulo
6. Mi havis terure multe da amantinoj!
7. eĉ unu momenton oni ne lasis min trankvila
8. mi kuŝis sur la flanko
9. ekardi per amo al ...
10. ŝi estis tre tranĉa kaj kolerema
11. enamiĝi je ...
《安徒生童话集》第3卷 8页
1. ĉar ni vere ne povas scii, ĉu ni ankaŭ ne transmigros iam en paperfarejon kaj estos aliformigitaj en blankan paperon kaj oni presos sur ni nigre sur blanke nian tutan historion, ...
*nigre sur blanke 白纸黑字
2. La lino staris en plena florado.
3. prenis la linon je la kaptufo kaj elŝiris ĝin kune kun la radiko
《安徒生童话集》第3卷 9页
1. Estis ne eble kolekti siajn pensojn.
2. Nun mi alportos al la mondon utilon, kaj tion oni devas fari, en tio konsistas la vera ĝojo.
3. Ha, kia surprizo!
《安徒生童话集》第3卷 10页
1. mi disvastigos inter la homoj ĝojon kaj sciojn
2. Tamen estas ja efektive tiel!
3. travojaĝi la tutan mondon
4. kunligi ion en ion
5. Tio tute ne venis al mi en la kapon! 那个我根本没有想到！
6. Sur la papero fluis la vortoj el la plumo
7. Poste oni kunkunmetis la paperon en paketon kaj konservis ĝin en libroŝranko.
8. Kaj rekoni sin mem estas la vera progreso.
9. La iro antaŭen certe okazos, mi iras konstante antaŭen!
《安徒生童话集》第3卷 12页
1. frapas per siaj flugiloj
2. flustradis al li en la orelon
3. vi eble deturnis vin de ĝi kaj turnis vin al la pasero
4. flugas tien kaj reen
《安徒生童话集》第3卷 13页
1. En la ĝardeno ĉiuj pomarboj staris en plena beleco de florado, ili rapidis eligi floraĵojn, antaŭ ol ili ricevis verdajn foliojn.
2. la kato kuŝis en la sunlumo kaj lekadis sian piedon
3. li diris, ke la homoj estas malpiaj kaj tial Dio devas ilin puni, kaj post la morto la malbonuloj venas en la inferon, kie ili devas eterne bruli.
4. diris kun plej granda certeco
5. Kio mankas al vi?
6. Kio en efektiveco mankas al mi?
《安徒生童话集》第3卷 14页
1. kiel la malbono kaptas nin de ekstere kaj de interne
2. Estis aŭtuno, la folioj defalis de la arboj
3. kunmetis ŝiajn manojn kaj eldiris preĝon pri mortintoj
4. Du pezaj larmoj defluis sur la vangoj de la serioza viro.
5. La viro duone leviĝis kaj etendis al ŝi la manojn.
6. klinis sian kapon jesante
《安徒生童话集》第3卷 15页
1. Ili staris antaŭ belege prilumita portalo; larĝaj ŝtuparoj, kovritaj per tapiŝoj kaj ornamitaj per floroj, kondukis en la internon de la domo, kaj bala muziko bruis tra la festaj salonoj.
2. Nia balo estas egala al la balo de la reĝo!
3. de la verto ĝis la fingroj de la piedoj lumis el li la penso
4. vi ĉiuj kompare kun mi estas ja nur mizeraj kanajloj
5. la maljunulo per ĉiuj siaj pensoj kaj meditoj alkroĉiĝis al sia mono
6. ili en longa vico dormis flanko ĉe flanko
7. per siaj pintaj kubutoj li ekbatis sian kamaradon
8. En flameco mi faris tion aŭ alian
9. mia interno ekbolis kaj sovaĝaj pensoj leviĝis en mia animo
10. Mi ekfrotis alumeton kontraŭ la muro
11. kaj tiun blekegon mi ĉiam ankoraŭ aŭdas ĉiujfoje, kiam mi volas ekdormi, kaj kiam mi endormiĝas ...
《安徒生童话集》第3卷 16页
1. Kaj liaj okuloj subpleniĝis per sango, li ĵetis sin sur la kamaradon kaj batis lin per kunpremita pugno en la vizaĝon.
*bati iun en la vizaĝon
2. atakas nin de interne kaj de ekstere
3. el liaj okuloj ekfluis larmoj
《安徒生童话集》第3卷 17页
1. Ĉe la granda vojo meze en la arbaro staris soleca vilaĝana domo, al kiu la eniro kondukis tra la korto.
2. vivo kaj movado regis interne
3. libro en plej granda formato
*Formato A4
4. pririgardi unu kreskaĵon post la alia, kaj ofte sur liaj vangoj fluis larmoj
《安徒生童话集》第3卷 18页
1. ni reciproke dividos inter ni malĝojon kaj ĝojon
2. nur unu solan branĉon, freŝan, florantan branĉon, ŝarĝitan de rozokoloraj burĝonoj.
《安徒生童话集》第3卷 19页
1. ĉar oni ĝin starigis ĝuste ĉe malfermita fenestro, tra kiu ĝi povis rigardi kiel en la ĝardenon, tiel ankaŭ sur la kampon
《安徒生童话集》第3卷 20页
1. oni premas ilin per la piedoj, ili ekzistas en tro granda nombro
2. alkroĉiĝas al la homoj sur la vestoj
3. Kiam oni sidigis lin sur la herbo inter la flavaj floroj, li laŭte ekridis de ĝojo, baraktis per la piedetoj, rulis sin sur la tero, deŝiris nur la flavajn florojn kaj kisis ilin en dolĉa senkulpeco.
4. Ili tenis ĝin antaŭ la buŝo, por per unu ekblovo ĝin tute forblovi.
《安徒生童话集》第3卷 21页
1. la tuta familio sidis kune en rondeto
2. tute apude de la kuireja pordo
《安徒生童话集》第3卷 22页
1. maljuna viro laŭ sia aĝo povis esti la avo de ĉiuj, ...
2. ili kapsalutadis amike kaj afable
3. stranga sento ekkaptis min
4. Li parolis pri la tago de la edziĝo, ĉe tio liaj okuloj lumis, li kvazaŭ ankoraŭ unu fojon travivis la feliĉan ĝojan tempon
《安徒生童话集》第3卷 23页
1. trafi en la manojn
2. La maljunaj geedzoj denove irados mano en mano tra la malnovaj stratoj
《安徒生童话集》第3卷 24页
1. Ili kreskis sur la muroj de la kastalo, volvis sin ĉirkaŭ la kolonoj kaj fenestraj kadroj, plenigis la koridorojn kaj ornamis la plafonojn de ĉiuj salonoj; ĉiuj konkuradis inter si per sia bonodoro, formo kaj koloroj.
2. Sed malĝojo kaj aflikto regis en la palaco.
3. Kaj tamen ekzistas ankoraŭ savo por ŝi!
4. Kaj aperis junuloj kaj maljunuloj, de ĉiuj lokoj ĉiuflanke
《安徒生童话集》第3卷 1页
1. Unu patrino sidis apud sia malgranda infano; ŝi estis plena de timo, ke la infano mortos. La infano kuŝis pala, la malgrandaj okuloj estis fermitaj, ĝia spirado estis mallaŭta, nur de tempo al tempo interrompata de profunda enspiro, simila al ĝemo.
2. Jen oni ekfrapis je la pordo, kaj eniris malriĉa maljuna homo, kiu estis envolvita en grandan ĉevalkovrilo, ĉar tio varmigas, kaj varmon li bezonis, ĉar ekstere regis malvarma vintro. Ĉio kuŝis kovrita de glacio kaj neĝo, kaj kruda vento tranĉis al ĉiu la vizaĝon.
3. la patrino sidiĝis sur la seĝo tute apude de li
4. Ĉu vi ne opinias ankaŭ, ke mia filo restos vivanta?
5. La patrino sidis kun mallevitaj okuloj kaj la larmoj ruliĝadis sur ŝiaj vangoj.
《安徒生童话集》第3卷 2页
1. Ŝia kapo fariĝis peza, dum tri noktoj kaj tri tagoj ŝi ne fermis okulojn, kaj nun ŝi endormiĝis, sed nur por unu momento, poste ŝi, tremante de malvarmo, eksalte leviĝis. "Kio tio estas!" ŝi ekkriis kaj rigardis ĉiuflanken.
2. Diru al mi nur, kiun vojon li iris!
3. sed ne retenu min, por ke mi povu lin kuratingi, por ke mi povu trovi mian infanon!
4. Sed la Nokto sidis muta kaj silenta; tiam la patrino interplektis la manojn, kantis kaj ploris, kaj granda estis la kvanto de la kantoj, sed ankoraŭ multe pli granda la kvanto de la larmoj.
5. Profunde en la arbaro la vojoj kruciĝis, kaj ŝi plu ne sciis, kien ŝi devas iri.
6. prujno kuŝis sur ĝiaj branĉoj
7. alpremi ... al ...
8. la dornoj penetris al ŝi en la karnon, tiel ke la sango elfluis per grandaj gutoj
9. la dornarbetaĵo elkreskigis freŝajn verdajn foliojn kaj floraĵoj disvolviĝis en la malvarma vintra nokto
10. Poste ŝi venis al granda lago, kie oni vidis nek ŝipon nek boaton. La glacio sur ĝi ne estis ankoraŭ sufiĉe fortika, por ŝin transporti, kaj la akvo ne estis sufiĉe nekovrita kaj glata, por ke ŝi povu kuraĝi travadi ĝin, kaj tamen transiĝi ŝi nepre devis, se ŝi volis trovi sian infanon.
《安徒生童话集》第3卷 3页
1. En la malespero ŝi kuŝiĝis
2. Kolekti perlojn estas mia pasio
3. per unu eksvingo ŝi transflugis sur la transan bordon
4. Vi certe scias, ke ĉiu homo, konforme al sia esenco, havas sian vivarbon aŭ sian vivofloron.
5. mi iros por vi ĝis la fino de la mondo.
6. tion mi donos al vi kun ĝojo!
《安徒生童话集》第3卷 4页
1. nigraj kankroj forte alkroĉiĝis al la trunko
2. La malĝoja patrino klinis sin super la plej malgrandajn kreskaĵojn
3. ŝi ekkriis kaj etendis la manon super malgrandan bulan krokuson, kiu tute velke kliniĝis sur unu flankon.
4. Ne ektuŝu la floron!
5. Kiel vi povis trovi la vojon ĉi tien?
6. Vi nenion povas fari kontraŭ mi!
7. Sed subite ŝi ekkaptis per ambaŭ manoj du belajn florojn ĉe sia flanko
《安徒生童话集》第3卷 5页
1. Mi elŝiros ĉiujn viajn florojn, ĉar mi estas en malespero!
*Ŝi elŝiris al muŝo la flugilojn.
*Hastaj paŝoj elŝiris lin el liaj meditoj.
2. rigardu per ili en la profundan puton ne malproksime de vi.
3. Feliĉega ĝojo plenigis ŝin
4. Liberigu mian infanon de tiu tuta mizero!
5. Tiam la patrino interplektis siajn manojn, ĵetis sin surgenue kaj preĝis al Dio.
6. Kaj ŝi klinis sian kapon sur sian bruston.
7. Sed la Morto foriris kun ŝia infano en la nekonatan landon.
《安徒生童话集》第3卷 6页
1. Ĉu vi permesas demandi pri via estimata nomo?
2. Mi jam vidas, vi servas kiel por utilo, tiel ankaŭ por ornamo
3. Mi ne komprenas, kiel vi povas permesi al vi alparoli min!
4. Ne tro alproksimiĝu al mi!
5. Ne estu tro familiara kun mi! Mi ne estas kutima je tio!
6. mi tute perdas miajn faldojn, vi elbruligos en mi truon! Hu! Mi petas vin pri via mano!
《安徒生童话集》第3卷 7页
1. La kolumo iom disfadeniĝis sur la rando, tial venis la tondilo kaj devis detranĉi la fadenojn.
2. Kiel forte vi etendas la piedojn!
3. Vi meritas esti grafino!
4. li kun hipokrita malestimo ĵuris, ke li ne volas edziĝi.
5. li estis perfekta fanfaronulo
6. Mi havis terure multe da amantinoj!
7. eĉ unu momenton oni ne lasis min trankvila
8. mi kuŝis sur la flanko
9. ekardi per amo al ...
10. ŝi estis tre tranĉa kaj kolerema
11. enamiĝi je ...
《安徒生童话集》第3卷 8页
1. ĉar ni vere ne povas scii, ĉu ni ankaŭ ne transmigros iam en paperfarejon kaj estos aliformigitaj en blankan paperon kaj oni presos sur ni nigre sur blanke nian tutan historion, ...
*nigre sur blanke 白纸黑字
2. La lino staris en plena florado.
3. prenis la linon je la kaptufo kaj elŝiris ĝin kune kun la radiko
《安徒生童话集》第3卷 9页
1. Estis ne eble kolekti siajn pensojn.
2. Nun mi alportos al la mondon utilon, kaj tion oni devas fari, en tio konsistas la vera ĝojo.
3. Ha, kia surprizo!
《安徒生童话集》第3卷 10页
1. mi disvastigos inter la homoj ĝojon kaj sciojn
2. Tamen estas ja efektive tiel!
3. travojaĝi la tutan mondon
4. kunligi ion en ion
5. Tio tute ne venis al mi en la kapon! 那个我根本没有想到！
6. Sur la papero fluis la vortoj el la plumo
7. Poste oni kunkunmetis la paperon en paketon kaj konservis ĝin en libroŝranko.
8. Kaj rekoni sin mem estas la vera progreso.
9. La iro antaŭen certe okazos, mi iras konstante antaŭen!
《安徒生童话集》第3卷 12页
1. frapas per siaj flugiloj
2. flustradis al li en la orelon
3. vi eble deturnis vin de ĝi kaj turnis vin al la pasero
4. flugas tien kaj reen
《安徒生童话集》第3卷 13页
1. En la ĝardeno ĉiuj pomarboj staris en plena beleco de florado, ili rapidis eligi floraĵojn, antaŭ ol ili ricevis verdajn foliojn.
2. la kato kuŝis en la sunlumo kaj lekadis sian piedon
3. li diris, ke la homoj estas malpiaj kaj tial Dio devas ilin puni, kaj post la morto la malbonuloj venas en la inferon, kie ili devas eterne bruli.
4. diris kun plej granda certeco
5. Kio mankas al vi?
6. Kio en efektiveco mankas al mi?
《安徒生童话集》第3卷 14页
1. kiel la malbono kaptas nin de ekstere kaj de interne
2. Estis aŭtuno, la folioj defalis de la arboj
3. kunmetis ŝiajn manojn kaj eldiris preĝon pri mortintoj
4. Du pezaj larmoj defluis sur la vangoj de la serioza viro.
5. La viro duone leviĝis kaj etendis al ŝi la manojn.
6. klinis sian kapon jesante
《安徒生童话集》第3卷 15页
1. Ili staris antaŭ belege prilumita portalo; larĝaj ŝtuparoj, kovritaj per tapiŝoj kaj ornamitaj per floroj, kondukis en la internon de la domo, kaj bala muziko bruis tra la festaj salonoj.
2. Nia balo estas egala al la balo de la reĝo!
3. de la verto ĝis la fingroj de la piedoj lumis el li la penso
4. vi ĉiuj kompare kun mi estas ja nur mizeraj kanajloj
5. la maljunulo per ĉiuj siaj pensoj kaj meditoj alkroĉiĝis al sia mono
6. ili en longa vico dormis flanko ĉe flanko
7. per siaj pintaj kubutoj li ekbatis sian kamaradon
8. En flameco mi faris tion aŭ alian
9. mia interno ekbolis kaj sovaĝaj pensoj leviĝis en mia animo
10. Mi ekfrotis alumeton kontraŭ la muro
11. kaj tiun blekegon mi ĉiam ankoraŭ aŭdas ĉiujfoje, kiam mi volas ekdormi, kaj kiam mi endormiĝas ...
《安徒生童话集》第3卷 16页
1. Kaj liaj okuloj subpleniĝis per sango, li ĵetis sin sur la kamaradon kaj batis lin per kunpremita pugno en la vizaĝon.
*bati iun en la vizaĝon
2. atakas nin de interne kaj de ekstere
3. el liaj okuloj ekfluis larmoj
《安徒生童话集》第3卷 17页
1. Ĉe la granda vojo meze en la arbaro staris soleca vilaĝana domo, al kiu la eniro kondukis tra la korto.
2. vivo kaj movado regis interne
3. libro en plej granda formato
*Formato A4
4. pririgardi unu kreskaĵon post la alia, kaj ofte sur liaj vangoj fluis larmoj
《安徒生童话集》第3卷 18页
1. ni reciproke dividos inter ni malĝojon kaj ĝojon
2. nur unu solan branĉon, freŝan, florantan branĉon, ŝarĝitan de rozokoloraj burĝonoj.
《安徒生童话集》第3卷 19页
1. ĉar oni ĝin starigis ĝuste ĉe malfermita fenestro, tra kiu ĝi povis rigardi kiel en la ĝardenon, tiel ankaŭ sur la kampon
《安徒生童话集》第3卷 20页
1. oni premas ilin per la piedoj, ili ekzistas en tro granda nombro
2. alkroĉiĝas al la homoj sur la vestoj
3. Kiam oni sidigis lin sur la herbo inter la flavaj floroj, li laŭte ekridis de ĝojo, baraktis per la piedetoj, rulis sin sur la tero, deŝiris nur la flavajn florojn kaj kisis ilin en dolĉa senkulpeco.
4. Ili tenis ĝin antaŭ la buŝo, por per unu ekblovo ĝin tute forblovi.
《安徒生童话集》第3卷 21页
1. la tuta familio sidis kune en rondeto
2. tute apude de la kuireja pordo
《安徒生童话集》第3卷 22页
1. maljuna viro laŭ sia aĝo povis esti la avo de ĉiuj, ...
2. ili kapsalutadis amike kaj afable
3. stranga sento ekkaptis min
4. Li parolis pri la tago de la edziĝo, ĉe tio liaj okuloj lumis, li kvazaŭ ankoraŭ unu fojon travivis la feliĉan ĝojan tempon
《安徒生童话集》第3卷 23页
1. trafi en la manojn
2. La maljunaj geedzoj denove irados mano en mano tra la malnovaj stratoj
《安徒生童话集》第3卷 24页
1. Ili kreskis sur la muroj de la kastalo, volvis sin ĉirkaŭ la kolonoj kaj fenestraj kadroj, plenigis la koridorojn kaj ornamis la plafonojn de ĉiuj salonoj; ĉiuj konkuradis inter si per sia bonodoro, formo kaj koloroj.
2. Sed malĝojo kaj aflikto regis en la palaco.
3. Kaj tamen ekzistas ankoraŭ savo por ŝi!
4. Kaj aperis junuloj kaj maljunuloj, de ĉiuj lokoj ĉiuflanke
完整帖子 kompletaj mesaĝoj:
- 《安徒生童话集》第3卷 1——58页 《安徒生童话集》第3卷 1页 -
雁过留声,
2023-01-08, 13:59
![[*]](themes/default/images/complete_thread.png "打开整个主题")
- 《安徒生童话集》第3卷 1——58页 《安徒生童话集》第3卷 1页 -
雁过留声,
2023-01-08, 14:01
- 要珍惜这些笔记哦，可是我亲手逐字打出来的，都是不错的表达 -
雁过留声,
2023-01-08, 14:05
- 《安徒生童话集》等书的笔记是怎么产生的？ - 雁过留声, 2023-01-08, 14:12
- 要珍惜这些笔记哦，可是我亲手逐字打出来的，都是不错的表达 -
雁过留声,
2023-01-08, 14:05
- 《安徒生童话集》第3卷 1——58页 《安徒生童话集》第3卷 1页 -
雁过留声,
2023-01-08, 14:01