《春天里的秋天》19.2（纪念世界语翻译家李士俊先生诞辰100周年）

作者 aŭtoro: Pipi, 来自 el: 辽宁大连 Dalian, Liaoning, Ĉinio, 发表于 afiŝita je Saturday, October 28, 2023, 08:01 (179天前) @ Pipi

纪念世界语翻译家李士俊先生诞辰100周年

《春天里的秋天》
原著：巴金
世译：李士俊
输入与发布：Pipi

19.2 "Kial oni permesas al ili kuniĝi nur unu fojon ĉiujare?

"Pro kio ili estis punitaj tiel severe?

"Ĉu ne estas libero de amo en la ĉielo same kiel en la homa mondo? Ĉu ankaŭ la fraŭlinoj-steloj ne havas liberon kaj rajton elekti sian amaton?

"Tiel mallarĝa estas la rivero kaj tiel malprofunda estas ĝia akvo. Kial oni ne konstruas ponton longdaŭran por ke la Bovpaŝtisto transpasu la riveron por akompanadi sian Teksantan Knabinon?"

Ni ankoraŭ estis en sonĝo.

"Mi volus konstrui ponton super la Ĉiela Rivero, por ke la geamantoj povu kunesti ĉiutage."

Ŝi milde parolis sonĝe, kaj ĵetis rigardon al mi kun flanken klinita kapo. Ŝiaj grandaj okuloj estis vualita de nebulo.

"Rong, kiel vi montros vian kompaton al via Bovpaŝtisto? Mi tuj perdos mian Teksantan Knabinon."

Subite mi rememoris la riveron kiu nin dividas. Mia koro falis el la sonĝo kaj vundiĝis.

"Mi revenos, revenos al via flanko. Morgaŭ, postmorgaŭ, la dua tago post morgaŭ, kaj ankoraŭ unu tagon post ĝi, tiam mi jam revenos."

"Morgaŭ, en tiu ĉi horo mi jam ne plu vidos vin. Mi estas eĉ pli malfeliĉa ol la Bovpaŝtisto, kiu almenaŭ povas vidi sian Teksantan Knabinon."

"Mi vidos vin, mi jam tenas vian figuron en miaj okuloj."

"Rong, ne rigardu la stelojn. Alproksimigu vian vizaĝon al mi, ke mi bone vin vidu kaj presu vian vizaĝon en miajn okulojn."

"Lin, ĉu vi povas klare min vidi? Mi timas, ke ĉi tie ne estas sufiĉe hele."

"Mi povas klare vidi per la lumo de la steloj kaj tiu de viaj okuloj. Ne moviĝu, mi ..."

"Mi sentas ke mia korpo fandiĝas. Lin, tenu min firme, ne ellasu min."

"Rong, mi sentas same, mi sentas ke el nia vivo restas nur tiu ĉi momento. Post hodiaŭ ĉio finiĝos."

"Ho, morgaŭ ĉio fariĝos malluma. Ĉu tiuj steloj super niaj kapoj ankoraŭ tiel brilos kiel hodiaŭ?"

"Rong, morgaŭ ne plu estos steloj. Morgaŭ falos pluvo, aŭtuna pluvo. Morgaŭ jam estos aŭtuno."

"Ho, tiel baldaŭ! Tiel mallonga estas printempa nokto! Jen, falas stelo."

"Falstelo! Aldoniĝis plia falstelo en mia vivo."

"Lin, ĉu falstelo povas reveni al la ĉielo?"

"Ne. Post sia falo ĝi foriĝos de la ĉielo por ĉiam."

"Ho, morgaŭ ..."

"Rong, ĉu vi ankoraŭ memoras la kanton de la cigana knabino en la romano Immen-lago? Vi ofte ĝin kantis. Bonvolu ĝin kanti refoje por mi."

"Mia koro preskaŭ fandiĝis. Mi ne povas kanti. Tenu min firme! Ho, hodiaŭ, nur hodiaŭ mi ankoraŭ ...."

Miaj okuloj ne plu povis vidi ŝiajn okulojn.

Mi prenis ambaŭmane ŝian vizaĝon kaj ĝin kisis freneze.

Mi ne povas perdi ŝin, ŝi estas pli kara ol mia propra vivo.

Ŝajne estis aŭtuna nokto de la sepa de la sepa monato, kiam la Bovpaŝtisto renkontiĝis kun la Teksanta Knabino.

Sed morgaŭ, frue en la mateno ...

Hodiaŭ, nur hodiaŭ
Mi belas kiel flor';
Morgaŭ, ho, morgaŭ
Jam ĉio pasos for!

——
Pipi
2016.8.10
于大连