ai作品3
经半翻译人工校对。
"La Ombro en la Malnova Domo"
En la urbo Guangzhou, estis malnova domo. Ĝi staris silente, kvazaŭ ĝi portis pezajn memorojn. Iam loĝis en ĝi junulo nomata Lu Xun. Li ofte sidadis ĉe la ligna tablo, skribante per nigra inko. La lampo lumis malforte, kaj la ombroj sur la muro ŝajnis vivaj.
Unu nokton, li aŭdis strangan voĉon: "Kial vi skribas? Ĉu la mondo ŝanĝiĝos?" Lu Xun levis la kapon kaj ridetis amare. "Mi skribas, ĉar la homoj forgesas. Ili forgesas la doloron, la maljustecon."
Subite, la ombro sur la muro ekparolis: "Sed viaj vortoj estos bruligitaj. Viaj sonoraj frazoj dronos en silento." La junulo respondis senhezite: "Eĉ se unu homo rememoros, mi ne skribos vane."
La ombro malaperis. La lampo estingiĝis, sed la plumo daŭre skribis en la mallumo.
《老屋里的幽灵》
在广州城里，有座老房子。它静静地立着，仿佛承载着沉重的记忆。曾经有个叫鲁迅的年轻人住在里面。他常坐在木桌旁，用黑墨写着字。灯发着微光，墙上的幽灵好似活人一般。
有天夜里，他听见奇怪的声音：“你为何写这些？世界难道会改变吗？”鲁迅抬起头，苦笑道：“我写，是因为人会遗忘。他们会忘记痛苦，忘记不公。”
墙上的幽灵马上开口说道：“可你的文字会被烧毁。你响亮的话语将沉没于寂静。”青年毫不犹豫地回答：“哪怕只有一个人记得，我便不算白写。”
幽灵消失了。灯火熄灭了，但笔尖仍在黑暗中继续书写。