8. PRI LA ŜTELITAJ VESTOJ

Esperantigis 妙慧师父

Iam antaŭe barbara montano ŝtelis aĵojn el trezorejo de la reĝo kaj forkuris malproksimen. La reĝo sendis siajn subulojn al diversaj lokoj por kapti lin. Fine oni trovis lin kaj eskortis lin al la reĝo. La reĝo demandis, de kie li havigis al si la vestojn. Li respondis: “La vestoj apartenis al mia avo.”

La reĝo ordonis, ke li sin vestu per la vestoj. La vestoj ne estis heredaĵoj de la montano, do li tute ne sciis kiel sin vesti per ili konvene. Li surpiedigis tion, kion oni surportas sur la manoj kaj surkapigis tion, kion oni surhavas ĉirkaŭ la talio.

Vidinte tion, la reĝo kunvenigis la korteganojn kaj informis ilin pri la afero. Li diris al la ŝtelisto: “Se la vestojn vi heredus de via avo, vi devus scii kiel vin vesti per ili. Kial vi surportis ilin malkonvene kaj surmetis la suprajn vestaĵojn malsupre? Pro via fuŝaĵo ni scias bone, ke la vestoj estas viaj ŝtelaĵoj anstataŭ heredaĵoj.”

Mi prenas la rakonton kiel simbolon. La reĝo simbolas la Budhon kaj la trezoro simbolas la Darmon. La malsaĝa montano simbolas kredantojn de aliaj religioj.

Subaŭskultinte la budhan instruon, ili metas ĝin en sian doktrinon kiel la propran scion. Tamen pro la senscieco, ili uzas ĝin mise kaj mistifikas aliajn homojn anstataŭ scii la veran signifon. Ili similas al la montano, kiu ŝtelis valorajn vestojn de la reĝo, sed nek sciis detale pri ili nek povis vestiĝi konvene per ili.