《法老王》28

作者 aŭtoro: Pipi, 发表于 afiŝita je Sunday, July 02, 2023, 09:17 (308天前)

29-a tago 2023.7.2 周日

ĈAPITRO XII （4-3）

Ŝi perdis la spiron kaj komencis plori. La princo atendis pacience, ĝis ŝi trankviliĝis, sed la kamparano, kiun oni superforte dronigis, murmuris:
― Ĉi tiu virinaĉo per sia babilado altiros al ni malfeliĉon... kaj mi diras, ke mi ne amas, kiam la virinoj sin miksas en la aferojn!
Dume la oficisto, proksimiĝinte al la remisto, demandis mallaŭte, montrante Ramzeson:
― Kiu estas ĉi tiu flavbekulo?
― Sekiĝu via lango! ― respondis la remisto. ― Ĉu vi ne vidas, ke li devas esti granda sinjoro: li bone pagas kaj forte batas.
― Mi tuj ekkonis ― murmuretis la oficisto ― ke tio devas esti iu granda. Mi pasigis mian junecon en festenoj kun eminentaj sinjoroj.
― Jes. Kaj la saŭcoj de tiuj festenoj restas ankoraŭ sur viaj vestoj ― murmuretis sub la nazo la remisto.
La virino satplorinte daŭrigis:
― Hodiaŭ venis ĉi tiu skribisto kun siaj homoj kaj diras al mia edzo: "Se vi ne havas tritikon, donu al ni du filojn, kaj la nobla Dagon ne nur ne postulos de vi la impostojn, sed eĉ pagos al vi por ĉiu infano du draĥmojn."
― Ve al mi! ― kriis la savita kamparano. ― Vi pereigos nin ĉiujn per via babilado.... Ne aŭskultu ŝin, bona sinjoro! ― li sin turnis al Ramzes. ― Kiel la bovino imagas, ke ŝi forpelos la muŝojn per la vosto, same ĉi tiu virino pensas, ke ŝi fortimigos la kolektistojn per sia lango... kaj ili ambaŭ ne scias, ke ili estas malsaĝaj.
― Vi mem estas malsaĝa! ― interrompis la virino. ― Juna sinjoro, vi kiu havas reĝan aspekton.
― Mi vin prenas kiel atestantojn, ke ĉi tiu virino blasfemas... ― diris duonvoĉe la skribisto al siaj homoj.
― Odoranta floro, kies voĉo estas kiel la sono de l' fluto, aŭskultu min!... ― petegis la virino la princon. ― Do mia edzo diris al ĉi tiu oficisto: "Mi preferus perdi du junajn bovojn, se mi posedus ilin, ol doni miajn knabojn, eĉ se oni pagus kvar draĥmojn jare por ĉiu. Ĉar se la infano forlasas la hejmon por servi aliloke, neniu vidos lin plu."
― Sufokiĝu mi!... la fiŝoj manĝu mian korpon sur la fundo de Nilo!... ― ĝemis la kamparano. ― Vi ja, virino, detruos la tutan bienon per viaj plendoj...
La oficisto, vidante, ke li havas la subtenon de la persono plej multe interesata, elpaŝis antaŭen kaj komencis ree per nazvoĉo:
― De l' tempo, kiam la suno leviĝas super la reĝa palaco kaj subiras post la piramidoj, plej eksterordinaraj okazoj estis vidataj en ĉi tiu lando. En la tempo de la faraono Semempses apud la piramido Koĥom oni rimarkis miraklajn fenomenojn kaj la pesto falis sur Egipton. En la tempo de Boetos la tero malfermiĝis apud Bubastis kaj englutis multe da homoj... Dum la regado de Neferĥes la akvoj de Nilo dek unu tagon estis dolĉaj, kiel la mielo. Tion oni vidis kaj multajn aliajn aferojn, pri kiuj mi scias, ĉar mi estas plena de saĝo. Sed oni vidis neniam fremdulon, elirintan el akvo kaj malhelpantan kolekti impostojn en la bienoj de lia ekscelenco, la kronprinco.
― Silentu! ― ekkriis Ramzes ― kaj iru for. Neniu forprenos viajn infanojn ― aldonis li al la virino.
― Facile estas al mi iri for ― respondis la kolektisto ― ĉar mi havas rapidan ŝipeton kaj kvin remistojn. Sed donu al mi, via ekscelenco, ian signon por mia sinjoro Dagon.
― Demetu la perukon kaj montru al li la signon sur via kapo ― diris la princo. ― Kaj diru al Dagon, ke mi faros al li similajn signojn sur la tuta korpo...
― Ĉu vi aŭdas la blasfemon?... ― murmuretis la skribisto al siaj homoj, irante malantaŭen al la bordo, kun profundaj salutoj.
Li eniris en la ŝipeton, kaj kiam liaj helpantoj forpuŝis la ŝipeton kaj malproksimiĝis kelkdekon da paŝoj, li komencis krii etendante la manon:
― La krampo premu viajn internaĵojn, ribeluloj, blasfemuloj!... Mi veturas rekte al la kronprinco kaj mi rakontos al li, kio fariĝas en liaj bienoj...
Poste li prenis bastonon kaj komencis bati siajn homojn, pro tio ke ili ne defendis lin.
― La samo estas kun vi! ― kriis li, minacante Ramzeson.
La princo saltis en sian ŝipeton kaj furioza, ordonis al la remisto persekuti la malhumilan oficiston de la procentegisto. Sed la skribisto en la ŝafa peruko ĵetis sian bastonon kaj komencis mem remi; liaj homoj tiel fervore helpis lin, ke ne eble estis kapti ilin.
― Pli facile strigo kaptos hirundon, ol mi ilin, mia bela sinjoro ― diris ridante la remisto de Ramzes. ― Sed vi estas sendube ne termezuristo, sed oficiro. Vi tuj batas je la kapo! Mi konas tion bone: mi mem estis kvin jarojn en la armeo. Mi ĉiam batis je la kapo aŭ ventro kaj mi vivis ne plej malbone. Kaj se iu ekbatis min, mi tuj komprenis, ke li devas esti iu granda... En nia Egipto (neniam forlasu ĝin la dioj) estas terure malvaste; domo apud domo, urbo apud urbo, homo apud homo.
Se oni volas pli malpli libere sin turni en la amaso, oni devas bati je la kapo.
― Ĉu vi estas edzigita? ― demandis la princo.
― Hm! se mi havas virinon kaj lokon por unu kaj duono da persono, mi estas edzigita, sed en aliaj okazoj mi estas fraŭlo. Mi ja estis soldato kaj scias, ke la virino estas bona unu fojon tage, kaj ne ĉiam. Ŝi malhelpas.
― Eble vi akceptus servadon ĉe mi? Kiu scias, eble vi ne bedaŭrus tion?
― Kun la permeso de via ekscelenco, mi tuj rimarkis, ke vi povus komandi regimenton, malgraŭ via juna vizaĝo. Sed mi fariĝos nenies servisto. Mi estas libera fiŝisto; mia avo estis (mi petas vian pardonon) paŝtisto en Malsupra Egipto, nia gento devenas de Hiksos'oj. Estas vero, ke la malsaĝaj egiptaj kamparanoj mokas nin, sed tio igas min ridi. Kamparano kaj Hiksos, mi tion diras al via ekscelenco, estas kvazaŭ bovo kaj bovoviro. La kamparano povas iri post la plugilo kaj antaŭ la plugilo, sed Hiksos servos neniun sinjoron. Eble nur en la armeo de lia sankteco, ĉar tio estas armeo.