Poemo en prozo
(散文诗)
Profundnokte,la Paŝoj de Flegistino
深夜，护士的脚步

Verkis: Ĝinping
Tradukis: Ĝinping

Viaj paŝoj estas tre, tre delikataj.
Vi, el mia sonĝo eniras en ŝian sonĝon, kiel blovo da vespera venteto, kiu ŝtele trapasas la latuslegeton sub la luno; kiel kvieta rivereto, kiu malrapide trafluas ĉiujn litojn por malsanuloj.
Kun kelke da ĝemado de vortoj diritaj en mia sonĝo, helpe de l' stellumo hela, mi tredas fadeneton de amo tra grapolo da kristala ĉirkaǔkolo kaj surmetas ĝin sur vian belan bruston.
Kiom da dolĉaj rememoroj estas en profunda nokto! Vi injektiĝas tre milde, alpordas la boligitan akvon multfoje, kaj parolas tre, tre dolĉe ……La sonĝo estas tiel bela kiel poemo.
La vundo de malsanuloj resaniĝas en nokta konsolo, la sufero de malsanuloj endormiĝas trankvile en nokta sino.
Tiu blanka poplo ekster la fenestro, ludas kun profunda sento noktluman melodion de l' steloj kaj la luno.
La nokto, estas tiel kvieta ……

金平译

你的脚步很轻很轻。
你从我的梦中走入她的梦中，像一阵徐徐的晚风，悄悄地穿过月下的荷塘，像一条静谧的小溪，缓缓地流过每一张病床。
拾来几珠梦呓中的呻吟，借助星光灿烂，用爱的细线，穿一串晶莹的项链，挂在你秀美的胸前。
深夜有多少甜蜜的回忆！针打得很轻，水送得很勤，话说得很甜很甜……梦就像诗一样那么美。
伤口在夜的抚慰中愈合，病痛在夜的怀抱里安睡。
窗外的那颗白杨树，深情地弹着星与月的夜光曲。
夜，是这么的宁静……

金平作