柴门霍夫翻译的长篇小说《Marta 玛尔塔》(6) （附中文）

作者 aŭtoro: 雁过留声, 发表于 afiŝita je Thursday, December 22, 2022, 22:00 (491天前) @ 雁过留声

柴门霍夫翻译的长篇小说《Marta 玛尔塔》(6)
我配上的中文仅供参考，如果觉得多余，可忽略。

Ili ne estis en granda nombro, ilia ordigo sekve daŭris mallonge; ne deprenante la superveston kaj ĉapelon, la knabino en unu el la pakaĵetoj orde aranĝis kelke da infanaj vestetoj kaj iom da tolaĵo, la duan, malplenigitan, ŝi forŝovis en angulon de la ĉambro, la liton ŝi ordofaris per du kusenoj kaj lana kovrilo, al la fenestro ŝi pendigis blankan flankkurtenon, en la ŝranko ŝi ordometis kelke da teleroj kaj potetoj, argilan kruĉon por akvo, tian saman pelvon, latunan kandelingon kaj malgrandan samovaron. Farinte ĉion ĉi tion, ŝi prenis ankoraŭ el malantaŭ la forno faskon da lignetoj kaj ekbruligis sur la kameno gajan fajron.

东西不多，她不一会就整理停当。她没有脱掉大衣和帽子，几件孩子的衣服和一些衬衣她都放在一只箱子内，将另一只空箱子摆在屋角落里。然后她把一条毛毯铺在床上，放上两个枕头，在小窗户上挂起白布窗帘，再把几只碟子、一口锅、一个盛水的瓦罐、一个瓦盆、一个铜烛台和一把小饮壶放在橱子里。做完这一切之后，她从灶后拿出一捆木柴，在炊炉下面生起了明亮的火。

— Jen tiel, — ŝi diris, leviĝinte de la genua pozicio kaj turnante al la senmova virino la vizaĝon, ruĝigitan de la blovekscitado de la fajro: — mi ekbruligis fajron, kaj tuj estos al vi pli varme kaj pli lume. Lignon por hejtado vi trovos malantaŭ la forno, estos kredeble sufiĉe por ĉirkaŭ du semajnoj; la vestoj kaj tolaĵo estas en la pakaĵeto, la vazoj kuirejaj kaj bufedaj en la ŝranko, la kandelo en la kandelingo ankaŭ en la ŝranko.

“好吧，” 她终于站起来说，把被火烤得通红的脸转向呆坐着不动的妇人，“我生好了炉子，这里马上就会更暖和，更明亮。木柴放在灶后，够您用两个星期。衣服和衬衣在箱子里，炊具和餐具在橱子里，烛台和蜡烛我也放在那里面。”

Dirante ĉi tion, la bona servistino videble penis havi gajan tonon, sed la rideto ne povis sin teni sur ŝia buŝo, kaj la okuloj apenaŭ retenis larmojn.

好心的姑娘极力用愉快的声调说着，但是微笑从她的嘴唇上消失了，泪水涌到了眼眶里。

— Kaj nun, — ŝi diris mallaŭte, kunmetante la manojn, — nun, mia sinjorino, mi devas jam iri!

“现在，” 她捏紧了两只手说，声音更低了，“现在，我亲爱的太太，我该走了！”

La virino en funebra vesto levis la kapon.

穿丧服的妇人抬起头来。

— Vi devas jam iri, Sonjo, — ŝi ripetis, — ĝi estas vero, — ŝi aldonis, ĵetinte rigardon al la fenestro, — komencas jam vesperiĝi ... vi certe timos iri vespere tra la urbo.

“是的，你该走了，Sonjo。” 她往窗外望了一望说，“天已经黑下来了 ...... 夜晚在城里走你会害怕的。”

— Ho, ne tio, kara sinjorino! — ekkriis la knabino, — por vi mi en la plej malluma nokto irus al la fino de la mondo ... sed ... miaj novaj gesinjoroj morgaŭ tre frue matene elveturas el Varsovio, kaj ili ordonis al mi veni antaŭ la vesperiĝo. Mi devas iri ĉar ili hodiaŭ ankoraŭ min bezonos ...

“不，这倒没有关系，亲爱的太太！” 姑娘叹息说。“为了您我愿意在三更半夜走到天涯海角 ...... 但是 ...... 明天清晨我的新主人将要离开华沙，他们吩咐我在天黑以前赶到。我得赶快走，因为我今天还要给他们做些事 ......”

Ĉe la lastaj vortoj la juna servistino kliniĝis kaj, preninte la blankan manon de la virino, volis levi ĝin al sia buŝo. Sed la virino subite leviĝis kaj ĵetis ambaŭ brakojn ĉirkaŭ la kolon de la knabino. Ambaŭ ploris, la infano ankaŭ komencis plori, kaj per ambaŭ manetoj ĝi kaptis la superveston de la servistino.

说完，她俯下身来，抓住太太一只白嫩的手，打算送到自己嘴唇上去。但是妇人迅速站起来，拥抱了她。两个人放声大哭。女孩子也哭了起来，抓住了女仆的大衣。

（未完待续）